Ik ben het Begin en het Einde.
Ik ben de Alfa en de Omega.

Alles is enkel perceptie.

Je hebt nog nooit een ander gezien.
Je ziet hoogstens je eigen ideeën m.b.t. een vermeende buitenwereld.

Het is niet zo.
Het lijkt maar zo.

Niets heeft een onafhankelijk bestaan los van het leven. Er is alleen maar leven. En alles wat zich schijnbaar voordoet is Dat. Het doet zich niet voor in Dat. Het is Dat.
Leven.
Eén.
Geen-twee.

Niets van wat werkelijk leeft zal ooit sterven.

Geen groter ego dan een zogenaamd verlicht- of gerealiseerd ego.

Wij zijn niet allemaal Eén. Er is er maar Eén. Jij bent Dat en ik ben Dat.

Het "ik" is een totaal geprogrammeerd idee van afscheiding. Het is zo overtuigd en vol van zichzelf dat het denkt dat het meer is dan slechts een hardnekkig idee dat zich bovendien altijd pas achteraf het eigenaarschap toedicht van allerlei vermeende gebeurtenissen.

Het is zoals het is.
Is dat zo?

Non-dualiteit bestaat natuurlijk helemaal niet.
Dualiteit ook niet trouwens.

Het bestaan is vol-ledig.
Zijn en niet-zijn.

Ik kan niet in het hier/nu zijn. Ik ben niks anders dan een hersenschim die  gebaseerd op een gedachte aan een zogenaamd verleden een bestaan probeert te claimen. Niemand/niets kan hier/nu zijn.

Het is een zich constant verdiepende leegte.

Alles in het leven is gratis.

Een gedachte, idee, geloof of overtuiging is niet meer dan dat: een gedachte, idee geloof of overtuiging. Met Waarheid heeft het niks te maken.

De 1e stap is tevens de laatste stap.