Wakker zijn betekent geen dingen zien die er niet zijn.

Ik ben niet-iets en niet-iemand en dat is meer dan voldoende.

De realisatie is:
Eén zonder tweede.

Niet meer en niet minder.

Het zogenaamde ik is de hele dag bezig zichzelf belangrijk te maken.
En dan te bedenken dat datzelfde ik niet eens bestaat.

Geluk is de afwezigheid van verlangen.

Problemen bestaan niet echt.
Het zijn illusies gecreëerd door het denken.

Zodra je iets of iemand meent te (her)kennen realiseer je dan dat je enkel een herinnering ziet.

Het enige ware-zelf is geen-zelf.

Neem jezelf/het leven niet zo serieus. Het is allemaal entertainment. Geen enkele situatie uitgezonderd.

Waarheid kent geen begrenzingen.
Als je denkt dat je op de bodem bent beland of ook maar ergens houvast ervaart
dan zit er maar één ding op:
Verder!

Zonder weerstand tegen "dat wat is" is er onmiddellijk vrede.

Alle ideeën en overtuigingen waaraan je vasthoudt, geen enkele uitgezonderd, belemmeren helder zicht.

Net zoals je oren zelf niet in staat zijn om iets te horen kunnen je ogen zelf niks zien. Wie of wat ziet en hoort er eigenlijk?

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.